ลูกรัก....
คงประจักษ์ แจ้งจำ คำเกื้อหนุน
ที่พ่อแม่ เอ่ยเอื้อ เกื้อการุณย์
เป็นต้นทุน สร้างชีวิต เสริมกิจการ
ขอจบคำ พ่อแม่ ไว้แค่นี้
ฝากวจี มรดก ตกลูกหลาน
ช่วยกันจำ ขับเคี่ยว ให้เชี่ยวชาญ
จะพ้นผ่าน พาลภัย ได้จำเริญ
ขอให้ลูก พินิจ ทำคิดชอบ
ถูกระบอบ ปฏิบัติ ไม่ขัดเขิน
ถูกบุคคล ถูกเวลา อย่าขาดเกิน
เน้นดำเนิน สายกลาง ทุกอย่างไป
ขอจบคำ พ่อแม่ เพียงแค่นี้
จำลาที หมดกาล จะขานไข
รักคิดถึง ลูกมาก จากหัวใจ
ถึงตัวไกล ใจอยู่ คู่ลูกเอยฯ
*********************************************
หมายเหตุ : บทกลอนนี้ ผมนำมาจากบทสรุปท้ายเล่มในหนังสือ "คำพ่อ-คำแม่" ซึ่งเขียนโดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9, ราชบัณฑิต) วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ ซึ่งจัดพิมพ์โดย สำนักกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ เมื่อปี พ.ศ.2552
ที่มา : พระธรรมกิตติวงศ์. (2552). คำพ่อ-คำแม่. กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ : สำนักกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น