เมื่อเจ้าเป็นนายคน

เมื่อเจ้าเป็นนายคนเมื่อใด
จำให้ดี อย่าโกงสิทธิของลูกน้อง
แม้จะไม่มีใครรู้ ...
แต่บาปจะอยู่ในใจเจ้าจนตาย
************************

คิดอย่างผู้นำ

คิดอย่างผู้นำ...ทำอย่างผู้รู้
อยู่อย่างผู้ให้...ไปอย่างผู้ปล่อยวาง

**************************

ผู้จัดการทีม

เราไม่สามารถโยนความผิดให้ลูกทีมได้
หากมีใครจะตำหนิ ให้มาตำหนิผม...ที่เป็นผู้จัดการทีม

*****************************

คนเราจะสำนึกเสียใจในสิ่งใด

เมื่อคนชรานั่งอยู่คนเดียว
และเริ่มต้นคิดถึงความหลัง
สิ่งที่เขาเสียใจมากที่สุด
คือการที่เขาไม่กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง


*****************************************

นำตัวเราก่อน

จักเป็นผู้นำเขา           นำตัวเราก่อนเป็นไร
รู้จักบังคับใจ               รู้ระงับดับอารมณ์
รู้จักรับผิดชอบ           รู้ระบอบอันเหมาะสม
ทำสิ่งควรชื่นชม         ได้ดั่งรู้    คือผู้นำ

*********************************
ศาสตราจารย์ นายแพทย์ประสพ  รัตนากร.จริยธรรมผู้นำ : ใจเขาใจเรา.23 พ.ย.2540.

อย่าเมาอำนาจ

ผู้นำต้องรู้จักนำตัวเอง  ชนะตัวเอง อย่าเมาอำนาจ หลงตัวเอง เป็นกิ้งก่าได้ทอง ต้องครองสติให้อยู่

เมาเหล้าบ้างยาบ้างก็ช่างเถิด
แต่อย่าเกิดเมาอำนาจวาสนา
จนลืมตนเห็นคนหมดราคา
ไม่ไว้หน้าใครใครนั้นไม่งาม

***************************************
ศาสตราจารย์ นายแพทย์ประสพ  รัตนากร.จริยธรรมผู้นำ : ใจเขาใจเรา.23 พ.ย.2540.

ผู้นำ

ผู้นำจะต้องมีความมั่นใจในตนเอง อย่าหูเบา อย่าหูตึง อย่าหูหนวก ต้องเป็นคนมีหูดี มองโลกในแง่ดี อย่างที่ท่านพุทธทาสภิกขุ ว่าไว้

เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา
จงเลือกเอาส่วนดีเขามีอยู่
เป็นประโยชน์โลกบ้างยังน่าดู
ส่วนที่ชั่วอย่าไปรู้ของเขาเลย

********************************************
ศาสตราจารย์ นายแพทย์ประสพ  รัตนากร.จริยธรรมผู้นำ : ใจเขาใจเรา.23 พ.ย.2540. 

ยอมรับผิด

ผู้ใหญ่  ผู้นำ ผู้บริหาร
หากอยากจะได้คำว่าต่อท้ายว่าเป็น
ผู้ใหญ่ที่ดี ผู้นำที่ดี หรือผู้บริหารที่ดี

ทำผิดแล้วต้องยอมรับผิดเสมอ
ยืดอกรับความผิดนั้นอย่างหน้าชื่นบาน
อย่าได้โยนความผิดนั้นไปให้แก่ผู้ใดเลย

*******************************
สุชาต  จันทรวงศ์ ปรับปรุงมาจาก ปราชญา  กล้าผจัญ. (2543). 88 ลู่ทางสู่..ความสำเร็จของนักบริหาร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง.

การบริหารงานแบบผู้ตัดสินฟุตบอล

ผู้บริหารที่คอยจ้องดูว่ามีการปฏิบัติที่ล้ำเส้นหรือไม่
ถ้าล้ำเส้นก็ยอมไม่ได้  ผิดกติกาไม่ได้
เป็นผู้เคร่งครัดในการรักษากฏระเบียบขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมเอาไว้
ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง เคยทำมาอย่างไร ก็ทำไปอย่างนั้น

หากใครคิดเปลี่ยนแปลงอะไร เสนอสิ่งใหม่ๆ เข้ามา
บุคคลนั้นจะไม่ได้รับความดีความชอบอะไร
แต่มักจะถูกเขม่นเป็นพิเศษว่าทำดีเกินหน้าเจ้านาย
หรือชอบหาเรื่องยุ่งยากมาใส่ตนและองค์การ

อยู่อย่างเดิมก็สบายดีแล้ว ไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจ
ไม่ต้องเสี่ยงอะไร ทำงานไปเรื่อยๆ พอสิ้นปีก็ได้เลื่อนขั้น
ถือหลักว่า "คนทำอะไรไม่ผิด คือคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย"

********************************************
ที่มา : ปราชญา  กล้าผจัญ. (2543). 88 ลู่ทางสู่..ความสำเร็จของนักบริหาร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง.

ทำงานแบบอนุรักษ์นิยม (Conservative)

นักบริหารผู้ใด ที่เข้ามารับตำแหน่งแล้ว
ทำงานแบบระวังตัวแจ กลัวจะหลุดจากตำแหน่ง
หรือทำงานรอวันเกษียณอายุราชการ
ทำงานแบบไม้ตายซาก (Dead wood)

บุคคลประเภทนี้จะไม่กล้าตัดสินใจอะไร
ในเรื่องที่ไม่เคยมีแบบอย่างประเพณีในการปฏิบัติมาก่อน
การสั่งการ การมอบหมายงาน การกำกับดูแลงานทั้งหลายทั้งปวงนั้น
จะเป็นไปอย่างเรียบๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ขาดสีสันไม่สดสวย

นักบริหารที่ทำงานในลักษณะเช่นที่ว่านี้
เข้าข่ายการบริหารงานแบบผู้ตัดสินฟุตบอล

*********************************************
ที่มา : ปราชญา  กล้าผจัญ. (2543). 88 ลู่ทางสู่..ความสำเร็จของนักบริหาร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง.

คนขี้เกียจที่ได้ดี

ผู้นำในองค์การใดเป็นคนประเภทโลเลเหลาะแหละ
หาหลักการอันใดมิได้
ได้ดิบได้ดีได้ตำแหน่งขึ้นมาเพราะระบบอาวุโส
ใครทำงานมานานกว่าก็ได้ตำแหน่งนั้นไป
หรือเพื่อนฝูงช่วยกันผลักดันขึ้นมา
เพื่อว่าเมื่อเขาได้ตำแหน่งแล้ว จะได้กุมบังเหียนชักนำเขาได้สบาย

บุคคลประเภทที่ว่านี้ แม้จะอยู่ในตำแหน่งสัก 3-4 ปี
ก็แทบจะไม่มีผลงานอะไรฝากไว้ให้แก่หน่วยงานนั้นเลย
เมื่อเข้ามาแล้วก็ล่วงเลยผ่านไป ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ในความทรงจำของคนรุ่นหลัง

บุคคลประเภทนี้ สรุปได้ว่าเป็นคนขี้เกียจที่ได้ดีเพราะบุญมาวาสนาส่งที่น่าเบื่อหน่ายเป็นอันมาก

******************************************
ที่มา : ปราชญา  กล้าผจัญ. (2543). 88 ลู่ทางสู่..ความสำเร็จของนักบริหาร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง.