คนขี้เกียจที่ได้ดี

ผู้นำในองค์การใดเป็นคนประเภทโลเลเหลาะแหละ
หาหลักการอันใดมิได้
ได้ดิบได้ดีได้ตำแหน่งขึ้นมาเพราะระบบอาวุโส
ใครทำงานมานานกว่าก็ได้ตำแหน่งนั้นไป
หรือเพื่อนฝูงช่วยกันผลักดันขึ้นมา
เพื่อว่าเมื่อเขาได้ตำแหน่งแล้ว จะได้กุมบังเหียนชักนำเขาได้สบาย

บุคคลประเภทที่ว่านี้ แม้จะอยู่ในตำแหน่งสัก 3-4 ปี
ก็แทบจะไม่มีผลงานอะไรฝากไว้ให้แก่หน่วยงานนั้นเลย
เมื่อเข้ามาแล้วก็ล่วงเลยผ่านไป ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ในความทรงจำของคนรุ่นหลัง

บุคคลประเภทนี้ สรุปได้ว่าเป็นคนขี้เกียจที่ได้ดีเพราะบุญมาวาสนาส่งที่น่าเบื่อหน่ายเป็นอันมาก

******************************************
ที่มา : ปราชญา  กล้าผจัญ. (2543). 88 ลู่ทางสู่..ความสำเร็จของนักบริหาร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง.