ชีวิต คือ ของขวัญอันล้ำค่า

  • ในทุกวัน ก่อนที่เราจะพูดถ้อยคำที่หยาบคาบ หรือ ทำร้ายจิตใจใคร ออกไปนั้น
    จงนึกถึงคนที่ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้เปล่งเสียงพูดออกมา
  • ก่อนที่จะบ่นถึงรสชาดอาหารที่รับประทาน
    จงนึกถึงคนที่ไม่มีแม้แต่อาหารที่จะกินในแต่ละมื้อ
  • ก่อนที่เราจะบ่นถึงข้อเสียของภรรยาหรือสามีนั้น
    จงนึกถึงคนที่เฝ้าสวดมนต์ขอพรเพียงเพื่อจะมีเพื่อน หรือคนมาเคียงข้างเท่านั้น
  • ก่อนที่เราจะบ่นถึงการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน
    จงนึกถึงบางคนที่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย
  • ก่อนที่เราจะบ่นเรื่องที่ลูก ๆ ของเรา
    จงนึกถึงคนที่พยายามอย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถแม้แต่จะมีลูกได้
  • ก่อนที่เราจะว่าบ้านเราสกปรก รกรุงรัง เพราะสมาชิกในบ้านไม่ใส่ใจทำความสะอาด
    จงนึกถึงคนที่ต้องใช้ชีวิตอันแสนลำบากอยู่ข้างถนน
  • ก่อนที่จะบ่น และรู้สึกท้อกับระยะทางที่คุณต้องขับรถไป
    จงนึกถึงคนที่จำเป็นต้องเดินทางในระยะทางเดียวกับเรา ด้วยการเดินเท้า
  • ก่อนที่เราจะรู้สึกเหนื่อย ท้อ และ บ่นถึงงานที่ทำ และรับผิดชอบอยู่
    จงนึกถึงผู้พิการที่ยินดีจะแลกทุกอย่าง เพียงเพื่อมีโอกาสได้ทำงานแบบเรา
  • ก่อนที่เราจะชี้มือด่าว่า หรือวิจารณ์ข้อผิดพลาดของผู้อื่น
    จงคำนึงว่าเราทุกคนต่างก็เคยมีความผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้น
และเมื่อความรู้สึกสลด หดหู่ พยายามจะทำให้เรารู้สึกต่ำต้อย
จงต่อสู้ด้วยใบหน้าที่เต็มใบด้วยรอยยิ้มของเรา และคิดเสมอว่า

"เรายังมีชีวิตที่เป็นของขวัญอันล้ำค่าอยู่"

************************************
ที่มา : ปรับปรุงมาจากสไลด์ ที่เพื่อนส่งอีเมล์มาให้ ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้คิดและเขียนเริ่มต้น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น